اثر بخشی یادگیری خودتنظیمی بر خودکارآمدی و شادمانی دانش‌آموزان پایه چهارم ابتدایی عشایر شهرکرد در درس علوم در سال 1398

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اردستان، ایران

2 کارشناس ارشد آموزش و پرورش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میمه، میمه، ایران.

چکیده

هدف کلی این پژوهش تعیین اثربخشی یادگیری خودتنظیمی (شناختی و فراشناختی) بر خودکارآمدی (شناختی، عاطفی، انگیزشی وانتخابی) و شادمانی دانش­آموزان پایه چهارم ابتدایی عشایر شهرکرد در درس علوم در سال تحصیلی99-1398 است. «یادگیری خودتنظیمی » به عنوان متغیر مستقل، پیش­آزمون خودکارآمدی و شادمانی به عنوان متغیرهای همایند و پس‌آزمون خودکارآمدی و شادمانی به عنوان متغیرهای وابسته به وسیله تحلیل کوواریانس چندمتغیره یک طرفه در گروه کنترل و آزمایش مقایسه شدند. ابزار اصلی این پژوهش پرسشنامه‌های خودکارآمدی بندورا و پرسشنامه شادمانی ذهنی رایان و فردریک و بسته آموزشی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی است. بر اساس یافته‎های پژوهش هر دو مؤلفه شناختی و فراشناختی پروتکل یادگیری خودتنظیمی در بهبود ابعاد شناختی و انتخابی خودکارآمدی مؤثر بوده است اما بر میزان ابعاد عاطفی و انگیزشی خودکارآمدی اثرگذار نبوده است، این در حالی‌ است که راهبردهای شناختی و فراشناختی یادگیری خودتنظیمی بر ابعاد شناختی و انتخابی خودکارآمدی مؤثر بوده‎اند. علاوه براین، مشخص شد مؤلفه‎های شناختی و فراشناختی یادگیری خودتنظیمی بر شادمانی دانش‌آموزان مؤثر است.

کلیدواژه‌ها