استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان، قم، ایران
چکیده
هدف این مقاله، بررسی تفاوت مهارتهای نویسندگی دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان ؛ بر اساس نظریه گرایس در مهارتهای نویسندگی بود. این مطالعه به روش توصیفی ـ تحلیلی و کیفی، با انتخاب هدفمند دو کلاس از دانشجویان ورودی سال 1398، رشته آموزش ابتدایی، انجام شد. برای اندازه‌گیری مهارتهای نویسندگی، از یک متن انشا با موضوعی مشخص و یکسان، بر اساس اصول چهارگانه گرایس، استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد مهارت نویسندگی دانشجویان بر اساس آموزشهای ارایه شده در دانشگاه، در سال 1401؛ رشد قابل توجهی داشته است. مهارت نویسندگی دانشجویان در سال 1398، پایین‌تر از حد متوسط بوده، اما تا سال 1401؛ با ارایه آموزشهای متناسب، مهارتهای نویسندگی دانشجویان رشد مناسبی داشته است. بنابراین ارایه آموزشها و مهارتهای نویسندگی، باعث ارتقای کیفیت مهارت نویسندگی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان، شده و برای ارتقای آن؛ دروس روایت پژوهی، اقدام پژوهی، درس پژوهی و کارورزی، پیشنهاد میشود.
)