پیشینه و اهداف: هدف از پژوهش حاضر، پدیدار شناسی فهم معلّمان از تغییرات دوره ابتدایی با استفاده از واکاوی تجارب زیسته معلّمان درگیر در این دوره بود. روش: روش انجام این پژوهش کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی انجام گرفت و 25 نفر از معلّمان (15 زن و 10 مرد) ابتدایی ناحیه دو شیراز مصاحبه نیمه ساختار یافتهای انجام و دادهها کدگذاری (باز و محوری و انتخابی) گردید. لازم به ذکر است در انتخاب مصاحبه شوندگان تلاش شد در انتخاب معلمان، کسانی مورد مصاحبه قرار گیرند که حداقل 5 سال سابقه تدریس در دوره اول یا دوم و یا دو دوره را داشته باشند. جهت تعیین روایی و پایایی دادهها از سه معیار مورد نظر صاحب نظران مطالعات کیفی، شامل «قابل قبول بودن»، «قابلیت اطمینان» و «تأیید پذیری» استفاده شد. یافتهها: نشان دادند معلمان رضایت خود را از تفکیک دو دوره در مؤلفههای انسجام فیزیکی، رفتار اجتماعی، اهداف و نیازهای آموزشی ویژه، نیازهای عاطفی، تعامل مؤثر و اثربخش معلّمان، به کار گیری جنسیت معلّم در آموزش، اعلام نمودند و در مؤلفه مدیریت، نظارت و بهره وری منابع، عدم رضایت خود را از تفکیک دو دوره بیان کردند. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد تفکیک دانش آموزان در آموزش ابتدایی به دو دوره اول و دوم میتواند زمینه حل بسیاری از مشکلات را در مدارس فراهم نموده و به سلامت روحی و روانی دانش آموزان و بهبود عملکرد معلمان کمک نماید
فاتح نژاد, کوروش, صابری, رضا, & رستگاری, نرجس. (1402). پدیدار شناسی فهم معلّمان از تغییرات دوره ابتدایی: نگاهی به جایگاه تفکیک دوره اول و دوم ابتدایی. پژوهش در آموزش ابتدایی, 5(10), 1-18. doi: 10.48310/reek.2024.15759.1276
MLA
کوروش فاتح نژاد; رضا صابری; نرجس رستگاری. "پدیدار شناسی فهم معلّمان از تغییرات دوره ابتدایی: نگاهی به جایگاه تفکیک دوره اول و دوم ابتدایی". پژوهش در آموزش ابتدایی, 5, 10, 1402, 1-18. doi: 10.48310/reek.2024.15759.1276
HARVARD
فاتح نژاد, کوروش, صابری, رضا, رستگاری, نرجس. (1402). 'پدیدار شناسی فهم معلّمان از تغییرات دوره ابتدایی: نگاهی به جایگاه تفکیک دوره اول و دوم ابتدایی', پژوهش در آموزش ابتدایی, 5(10), pp. 1-18. doi: 10.48310/reek.2024.15759.1276
VANCOUVER
فاتح نژاد, کوروش, صابری, رضا, رستگاری, نرجس. پدیدار شناسی فهم معلّمان از تغییرات دوره ابتدایی: نگاهی به جایگاه تفکیک دوره اول و دوم ابتدایی. پژوهش در آموزش ابتدایی, 1402; 5(10): 1-18. doi: 10.48310/reek.2024.15759.1276